சென்னை - ஊரல்ல; என் உற்சாகம், என் கொண்டாட்டம்!

சென்னை-லையா இருக்கீங்க? 

'யப்பா, எப்படித் தான் இருக்கீங்களோ, அடிச்சா  வெயிலு, இல்லைனா மழை!'

'வீட்டுக்குள்ளயே அடைஞ்சு கிடைக்கணும், எங்க பாத்தாலும் டிராஃபிக்'

'உங்களுக்கும் வேற வழி இல்லை, அப்படித்தானா?'

இப்படி சொல்றவங்களுக்கு கத்தி சொல்லணும் னு ஆசை, "சென்னை எனக்கு பிடிச்சிருக்கு, நான் இங்க சந்தோஷமா இருக்கேன்'னு!!!"  Yes! I love Chennai.

தற்காலிகமா சொந்த ஊர்ல இருக்கேன் இப்போ. இந்த வாழ்க்கை-யை ஆசை தீர அனுபவிச்சுட்டு இருக்கேன், அதுக்காக சென்னை எனக்கு பிடிக்கல  னு இல்லை, சொல்லப்போனா மாதங்களை எண்ணிக்கொண்டிருக்கிறேன், எப்படா சென்னை போவோம் னு. அந்த பீனிக்ஸ் ஷாப்பிங், கிராண்ட் மால்-ல  படம், ஜூனியர் குப்பண்ணா-ல பிரியாணி, வீட்டு முக்குல இருக்குற பானி பூரி-னு நெறய மிஸ் பண்றேன் !

2014, ஆகஸ்ட் 26-ம் தேதி, காலைல ஒரு 5 மணி இருக்கும், சென்ட்ரல்-ல வந்து இறங்கினப்ப ஒரு பயம், ஒரு உற்சாகம், அவ்ளோ சந்தோசம். எத்தனை படத்துல பாத்திருப்போம்? சென்ட்ரல்-ல இருந்து போற வழில இருக்கிற எல்லா பெயர்பலகைகளையும் படிச்சுட்டே வந்தேன். சென்னைல அந்த அதிகாலைலயும் என்ன கவர்ந்தது, பரபரப்பாக பேப்பர் அடுக்கி வச்சுட்டு  இருந்த பசங்களும், சுறுசுறுப்பா பூ கட்டிட்டு இருந்த அக்கா பாட்டிங்களும் தான்.  என்னோட எனர்ஜி  எக்ஸ்ட்ரா-வா டாப்-அப்  ஆனதும் அப்ப  தான்!

முதல் நாள் வேலைக்கு போனது, அங்க போய் லிப்ட் ஆபரேட் பண்ண தெரியாம திணறினப்ப முதன்முதலா சரிஞ்ச என்னோட தன்னம்பிக்கை-யை மேலும் சரியாய் விடாம, சொல்லப்போனா இன்னும் அதிக தைரியம் கொடுத்தது, இந்த ஊரும் இந்த மக்களும் தான்.

சென்னை வந்த புதுசுல, ஆபீஸ்-ல இருந்து தனியா நடந்து வரும் போதெல்லாம், அம்மா கிட்ட போன் பேசிட்டே வருவேன். போன் பேசிட்டு வந்தா திருடங்க அட்டாக் பண்ண மாட்டாங்கன்னு அப்ப யாரோ சொல்லிக்குடுத்தாங்க ☺, பல நேரங்கள்ல வராத போன் கால் ல பேசிட்டு இருப்பேன்.

சென்னை மேல எவ்ளோ பாசம் இருந்துச்சோ,  கொஞ்சம் பயமும் இருந்துச்சு. கஷ்டப்பட்டு வாங்கின முதல் ஸ்மார்ட் போன்-அ MTC பஸ்- ல தொலைச்சுருக்கேன், சிட்டி சென்டர்-ல இருந்து  லைட் ஹவுஸ்  வரை போக (1 கி.மீ ) கு ஆட்டோ-க்கு 350 குடுத்திருக்கேன், ஒரு நியூ இயர்-க்கு நண்பர்களோட பெசன்ட் நகர் பீச் போனப்ப, 4, 5 திருநங்கைகள் வந்து ஒரு மாதிரி அசிங்கமா நடந்துகிட்டு 1000 ரூபாய்  பணம் வாங்கிட்டு போய்ட்டாங்க, சௌகார்பேட்டை -கு ஷாப்பிங் போனப்ப 650 ரூபாய் சுடிதாரை 1000 ரூபாய்-க்கு வாங்கியிருக்கேன், பக்கத்துக்கு கடைல அத 600 ரூபாய்க்கு தரேன்னு சொன்னப்ப ஒரு வாரம் சோறே எறங்கல!, மேட்டுக்குப்பம் ல ஏறி PTC-ல இறங்க பஸ் ல டிக்கெட் 30 ரூபாய் னு சொன்னப்ப, போக ஒரு மணி நேரம் ஆகும் போல-ன்னு நெனச்சேன். அடுத்த ஸ்டாப் லேயே இறக்கி விட்டப்ப தான் தெரிஞ்சுது, அது AC பஸ்-னும், மினிமம் டிக்கெட் 30 ரூபாய்னும். இப்படி சென்னை எனக்கு பல வித்யாசமான அனுபவங்களை குடுத்திருக்கு! Nostalgic memories you know!

சென்னை வந்த புதுசுல ஷாப்பிங் மால் போன என்ன பண்றதுனே தெரியாது. சும்மா ஒக்காந்து வேடிக்கை பாப்போம். சில மணி  நேரத்துல, நம்ம டிரஸ், சப்பல், ஹேர் ஸ்டைல், ஏன் பேசுறது, சாப்பிடற ஸ்டைல் கூட இந்த ஊரோட ஒத்து போகலேயே னு நெறய நாள் பீல் பண்ணிருக்கேன். பிக் பஜார் பில்லிங் கவுண்ட்டர பாத்து அப்படி என்ன தான் வாங்குவாங்க, வண்டி வண்டியா பில் போடறாங்களே னு யோசிச்சுருக்கேன், கல்யாணத்துக்கு அப்பறம் நானும் அவ்ளோ பொருளோடு க்யூ-ல நின்னது தனிக்கதை!

ஆரம்பத்துல, சென்னை-ல எங்க வெளிய போனாலும், ஒரு தயக்கம், ஒரு மிரட்சி இருக்கும், இப்ப அதெல்லாம் சுத்தமா மறைஞ்சு, 'ஹேய், இது நம்ம ஊருப்பா' அப்படிங்கிற சந்தோஷத்தையும் உரிமையையும் தைரியத்தையும் கொடுத்தது இந்த சிங்காரச்சென்னை தான்.
இதையெல்லாம் தாண்டி, சனிக்கிழமைகள்-ல, 'வணக்கம் சென்னை'-னு மொத்த சென்னை சிட்டி-கே கேக்கற மாதிரி எப்.எம் ல பேசுற வாய்ப்பை கொடுத்ததும், இந்த சென்னை தான்! கிட்டத்தட்ட 1000 பேர் கலந்துக்கிட்ட ஒரு நேர்முகத்தேர்வுல தேர்வான 30 பேர்ல நானும் ஒருத்தி. அதுவும் சென்னை-கு வந்த 5-வது மாதத்துல சென்னை-க்கு ரொம்ப பரிச்சியமானவங்க கூட போட்டியிட்டு தேர்வானதுனால அளவில்லாத சந்தோசம். IT-ல வேலை கிடைச்சாச்சு, இனி மீடியா கனவெல்லாம் அவ்ளோ தான்னு நெனச்சப்ப, என் கை -ல  மௌஸையும் குடுத்து மைக்கையும் குடுத்து சந்தோஷத்துல திக்குமுக்காட வச்சது இந்த ஊர்!

ஷேர் ஆட்டோ  பயணங்கள், வெளி மாநில அறைத்தோழிகளை, அழகான நினைவுகள், வீட்டு சாப்பாட்டை குறை சொல்லாம சாப்பிட சொல்லி குடுத்த விடுதிகள், என்னோட அதிகாலை பயணங்களில் பங்கெடுத்த MTC, பத்திரமா ஊருக்கு அனுப்பி வச்ச கோயம்பேடு பேருந்து நிலையம், சென்ட்ரல்/தாம்பரம் ரயில் நிலையம், திநகர் தெருவோரக்கடைகள், ஆரம்பத்துல பாத்து பிரமிச்ச சரவணா ஸ்டோர்ஸ், அழகான வார இறுதி நாட்களை குடுத்த ECR/திருவான்மியூர் பீச், அதிகாலையில் பீச் ல கொண்டாடின பிறந்தநாள், அவ்வ்வ்வ்வ்வ்ளோ சாப்பிடணும் னு பிளான் பண்ணி, கொஞ்சூண்டு சாப்பிட்டு வந்த buffetகள் (BBQ  nation, AB 's ), பிடிச்ச பாட்ட பாடிட்டே லாங் டிரைவ் போற ECR, கழுத்தளவு தண்ணியில் ஊருக்கு போன பரபரப்பான அனுபவத்தை குடுத்த 2015 மழை, வீட்டுக்குள்ளயே சோறு தண்ணி கரண்ட் இல்லாம இருக்க வச்ச வித்யாசமான அனுபவத்தைக் குடுத்த 2016 வர்தா புயல்... இப்படி சொல்லிட்டே போகலாம்! Feel good memories-னு சொல்லுவாங்கள்-ல, அது மாதிரி சென்னை ஒரு Feel good city! லவ் யூ சென்னை, சீக்கிரமா வந்துருவேன்!!!!!

அம்மாவின் உலகம்

தன் பிறந்த வீட்டிற்கு செல்வதற்கு நொண்டி சாக்குகளையும் பொய்களையும் தேடுவதிலிருந்து தொடங்குகிறது அம்மாக்கள் என்னும் குழந்தையின் உலகம். அம்மாக்களின் உலகத்தில் என்ன இருக்கபோகிறது பெரிதாக? சமையலறை  வாசமும்  பிள்ளைகளின் நேசமும் தவிர? சொல்லி சொல்லி ரசிக்க ஆயிரம் உண்டு. அதுவும் பெண்  பிள்ளைகளை பெற்ற அம்மாக்களின் ஆசைகளுக்கு லிங்கேஸ்வரன் என்ன, கே.எஸ். ரவிக்குமாரே  வந்தாலும் அணை கட்ட முடியாது.

விஜய் டிவி சரவணன் - மீனாட்சி சீரியல் மீனாட்சி-ய ஒரு சாயல் ல பாத்தா என் பொண்ணு மாதிரியே இருக்குல்ல'னு நாலு பேர் இருக்கும் போது opinion கேப்பாங்க பாருங்க, நமக்கே இது செம காமெடியா இருக்கும் , அப்ப அந்த நாலு பேருக்கு எப்படி இருக்கும்?   இப்படி நம்ம பெருமைய சொல்றேன்னு வண்டி வண்டியா பன்னு வாங்கி கொடுப்பாங்க. விளம்பர இடைவேளைகளில் வரும் இலட்ச ருபாய் கார்களும் பல ஆயிரம் மதிப்புள்ள புடவைகளும், தன் மகள்களின் திருமண சீர்களுக்காகவே என்ற நினைப்பு அவர்களுக்கு!

குறிப்பாக அப்பாவும் டிவி பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் சமயங்களில் அம்மாக்கள் எடுத்து விடும் கதைகள் ஏராளம். மகி (மகி என்கிற மகேஸ்வரி - என் உயிர் தோழி) அவ பையன ஸ்கூல் -ல சேர்த்துத்துட்டாளா? அவளுக்கும் உனக்கும் ஒரே வயசு தான? போன வாரம் ஒரு கல்யாண பத்திரிக்கை வந்துச்சே, அந்த பொண்ணுக்கா 5 லட்சத்துல கார் வாங்கி தராங்க? இந்த கேள்விகள் எனக்கல்ல என்பது மிக நன்றாகத் தெரியும்! இருந்தாலும் பதில் சொல்லிக்கொண்டு அப்பாவை கள்ளப்பார்வை பார்க்கும் தருணங்கள் எல்லாம் பொக்கிஷம்!!

மகளுக்கு என்று நேர்ந்து விடப்பட்ட பிரிக்கப்படாத பால் குக்கர், இரண்டு பேருக்கு சரியாக இருக்கும் என்று பத்திரப்படுத்தி வைக்கப்பட்ட ரைஸ் குக்கர், இந்த ஹாட் பேக் நல்லா இருக்குல்ல? சரி அக்கா வச்சுக்கட்டும்... இப்படி மகளுக்கு பத்திரப்படுத்தப்பட்டவை ஏராளம்! இதில் 'அம்மா' குடுத்த கிரைண்டர், மிக்சி  யும் அடக்கம் (அம்மாக்கள் வாழ்க  :P ) என்றிலிருந்து இப்படி மகள்களுக்காகவே வாழ்த்து வருகிறாள் என்பது புரியாத புதிர்..

எனக்கு ஒரு ஸ்மார்ட் போன் வேணும், என் பொண்ணு ஆபீஸ் போறத தினமும் பாத்துப்பேன் என்று ஆசைப்படும் போதும்,
எனக்கு என் பையன் தான் வேணும், நீயா கடைசி வரை என் கூட இருப்ப? என்று வீம்பு பேசும்போதும்,
வீட்டுக்கு வா தினமும் உனக்கு சுரைக்காயா செஞ்சு போடறேன்னு சண்ட போடும் போதும்,
நடு ராத்திரியில் எனக்கு பிடிக்குமென்று குலாப்ஜாமுன் செய்யும் கிறுக்குத்தனத்திலும் (அம்மா!! சாரி :P ),
அலாரம் வைத்து அதிகாலையில் எழுந்து, பல மைல் தூரத்திலிருந்து என்னை சரியான நேரத்திற்கு எழுப்பும் பொறுப்பிலும்,
தனக்கு யாரென்று தெரியவில்லை என்றாலும் நான் திட்டும் போது கூட சேர்ந்து திட்டும் உரிமையிலும்,
எவ்வளவு கஷ்டத்திலும் எனக்கு தைரியம் சொல்லும் தன்னம்பிக்கையிலும்,
எதுக்கு இவ்ளோ கஷ்டப்படற என்று திட்டும் அக்கறையிலும்,
எனக்காக சிந்தியிருக்கும் உதிரத்திலும், கண்ணீரிலும், வியர்வையிலும் ஆயிரம் முத்தங்கள் உங்களுக்காக தருகிறேன் அம்மா!!

என் அம்மா - அவள் அம்மாவுடன்!!

பெருமைப்படுகிறேன் என்றும்  உன் மகளாக :)

ஸ்மார்ட் போன் களேபரங்கள் - பகுதி 1

ஈரோட்டுப் பொண்ணு சென்னைப் பொண்ணா ஆனதுல இருந்து blog பக்கமே வரத்து இல்லைங்கற complaints-அ compliments-ஆ எடுத்துகிட்டு கம்ப்யூட்டர் கிட்ட இருந்தும் மைக் கிட்ட இருந்தும் கை யை எடுத்துகிட்டு, பென்சில் பிடிக்க ஆரம்பிச்சுட்டேன். Cognizant புண்ணியத்துல கம்ப்யூட்டர் -ம் FM ரெயின்போ புண்ணியத்துல பேச (மொக்கை) போட ஒரு மைக்கும் கெடைச்ச (இன்ப) அதிர்ச்சியில் தல கால் புரியாம ப்ளாக் பக்கமே வர முடியாம போச்சு! கண்டுக்கல அப்படிங்கறது தான் நிஜம்.அப்பப்ப C2 (காக்னிசன்ட் பிளாக்கர்) ல எழுதினாலும், பிளாக்கர் ல எழுதற மாதிரி வருமா? ப்ளாக் followers எல்லாம் என்னை மறந்தே போயிருப்பாங்க :( இனி கண்டிப்பா 15 நாளுக்கு ஒரு போஸ்ட் ஆவது கண்டிப்பா எழுதணும்'னு முடிவு பண்ணிட்டேன்.

ஸ்மார்ட் போன் களேபரங்கள் - பகுதி 1

ஆடு மேய்க்கறவன் எல்லாம் Android போன் வச்சுருக்கற காலம் இது. எனக்கெனவோ இந்த Android கையில் சிக்கினது 6 மாசத்துக்கு முன்னாடி தான். என்னதான் வேலைக்கு வந்தாச்சு சம்பாதிக்க அரம்பிச்சாச்சு-னு  இருந்தாலும், போன் மேல அவ்வளவு ஈடுபாடு வரல.காலேஜ் படிக்கும் போது  என் தோழி வைத்திருந்த 3000 ரூபாய் SAMSUNG போன் தான் டிரீம் போன்-ஆ இருந்துச்சு (உச்சகட்ட லட்சியமே அப் ப அதாங்க). கேம்பஸ்  இன்டர்வியூவில் வேலை கிடைத்த செய்தியை வீட்டுக்கு சொல்லக்கூட முடியாம, என்னோட ஸ்மார்ட் ஆன உயிருக்கு ஆபத்தான நிலைமையில போராடிட்டு இருந்தது. இந்த கதையை ரெண்டு எக்ஸ்ட்ரா பிட்டு போட்டு எங்க அப்பா கிட்ட சொல்லி கரைய வச்சு, நானே எதிர்பார்க்காத விதமா 5000 ரூபாய்க்கு  SAMSUNG டச் ஸ்க்ரீன் போன் வாங்கிக்குடுத்தாரு. சே! கடவுள் இருக்கார்யா !!!!!

                                     

பொழைக்கற புள்ள 5000 ரூபாய்க்கு போன் வாங்குமா? மாட்டுக்கு தவிடு எடுக்க கூட காசில்லாம இருக்கேன் என்ற தத்தா, பாட்டியின் முணுமுணுப்பை (அட, சத்தமாவே 4 வாட்டி திட்டிட்டாங்க) மீறி என் brand new போன் கைக்கு வந்து சேர்ந்தது.

நானும் இந்த டச் ஸ்க்ரீன் போன் எல்லாம் வாங்க மாட்டேனான்னு ஏங்குன காலம் எல்லாம் போய், பிறந்த குழந்தையை தொடற மாதிரி லைட் ஆ சாப்ட் ஆ யூஸ் பண்ண ஆரம்பிச்சு, போக போக கோபம் வந்தா தூக்கி வீசிப்போடற பொருளா ஆய்டுச்சு. ஆசையா போன் வாங்கின 4வது மாசம் சொன்னாங்க, இது failure model னு! அட போங்க பாஸ்..  எது எப்படி இருந்தா என்ன? நமக்குத் தேவை ஒரு டச் ஸ்க்ரீன், பேருக்கு ஒரு கேமரா, ஒரு 2 GB மெமரி கார்டு. இது போதுமே !

போன் வாங்குன புதுசுல, தாத்தா, பாட்டி கூப்பிட்டா கூட அவங்க பொக்க வாய் சிரிப்போட இருக்கற போட்டோ எல்லாம் செட் பண்றது, அம்மா-க்கு ஒரு ரிங் டோன், அப்பா-வுக்கு ஒன்னு , பிரண்ட்ஸ்-க்கு ஒன்னு-னு பண்ணாத அலப்பற இல்ல. அப்பப்ப சுவிட்ச் ஆப் ஆகுறது, எந்த app-ம் சப்போர்ட் ஆகாது , பாட்டரி வீக், நெட் கனெக்ட் பண்ணா சுவிட்ச் ஆப் ஆய்டும்.. இப்படி ஆயிரம் குறை இருந்தாலும், அது என் செல்ல குட்டியாகவே இருந்தது. அப்புறம் தான் வந்தது ஒரு prestige issue. "நீ Watsapp ல இல்லையா?"

                                                

2 மாசத்துக்கு 100 ரூபாய் க்கு மெசேஜ் பூஸ்டர் போட்டு மெசேஜ் பண்ணா ஒருத்தரும் மதிக்க மாட்டாங்க. ஹே! நான் மெசேஜ் ஏ பாக்கமாட்டேன், Watsappல பிங் பண்ணவேண்டியது தான? - னு கேட்டு கடுப்பேத்துவாங்க. 4 பேர் சேர்ந்து ஒரு குரூப் , அதுல போன்ற மொக்கைய ஆபீஸ் ல வந்து கை கொட்டி சிரிப்பாங்க. நமக்கா கடுப்பாகும் :(

இங்க தான் இப்படின்னா, FM-ல Duty-chart வேணும்-னு PEX(Programme Executive)கிட்ட கேட்டா, அது watsapp குரூப்-ல போட்டாச்சே, நீ பாக்கல? (எங்க, நான் தான்  watsapp-லையே இல்லையே) Mam, ப்ளீஸ், அத கொஞ்சம் எனக்கு மெயில் பண்றிங்களா ? மெயில்-னா ஜிமெயில் தான? நான் வீட்டுக்கு போய் ipad-ல  wifi கனெக்ட் பண்ணி உனக்கு மெயில் பண்றேன்!!!! (சிவரஞ்சனி, நீ எல்லாம் எதுக்கு Cognizant ல வேலை பாக்கற, செத்துரு ;()

அட இதெல்லாம் கூட தாங்கிக்கலாம். எங்க பக்கத்து வீட்டுப் பொண்ணு, பத்தாவது தாங்க படிக்குது, உங்க நம்பர் ஏன்  அக்கா Watsapp-ல வரல? (அங்க இருந்தா தான வரும்? ஐயோ கடவுளே !!! இந்த andriod போன் இல்லாதது இவ்ளோ பெரிய குற்றமா? ஒரு வாட்டி, ஏதோ அவசரம் னு , ஒரு போன் நம்பர் கேட்டு தோழி-க்கு கால் பண்ணா, Watsapp-ல பிங் பண்றேன் னு  சொன்னா, நான் Watsapp  ல இல்லைனு சொன்னேன், Viber ? இல்லை, Hike ? இல்ல டி இல்ல. இதெல்லாம்  இல்லாம நீயெல்லாம் எதுக்கு மொபைல் வச்சுருக்க னு கேட்டாள். ஹேய், 5000 ருபீஸ்  யா, dual-sim, camera, touch-screen எல்லாம் இருக்கு. தூ .. போன்-அ  மொதல்ல மாத்து!

இப்படி போன பக்கம் எல்லாம் 'வடகறி' ஜெய் மாதிரி எனக்கு என் போன் பல்பு வாங்கி குடுத்துட்டே இருந்தது. வெகுண்டுஎழுந்து, ஜனவரி 2015, ல அப்பாடக்கர் போன் வாங்கணும் னு டார்கெட் குறிச்சேன் . இதுநடந்தது ஆகஸ்ட் 2014-ல, அடுத்த 2 மாசத்துல, ப்ளிப்கார்ட் -ல 'தி பிக் பில்லியன் டே' வந்துச்சு. சுத்தியிருக்கறவங்க கிளப்பி விட்ட பயர், எனக்குள்ள எறிஞ்சிட்டு இருந்த பயர் எல்லாம் சேர்த்து ஒரு வழியா போன் ஆர்டர் பண்ணியாச்சு. என் best buddy ஒருத்தன் EMI options பத்தி சொல்லிட்டு இருந்தப்ப, No EMI! Down Payment னு கெத் போட்டு காசெல்லாம் கட்டியாச்சு. இந்த செல்லக்குட்டி Moto 2G என் கைக்கு வந்தாச்சு. குறிச்ச டார்கெட்-கு 3 மாசம் முன்னாடி சாதிச்சது இத மட்டும் தான் :P 
(சாதிச்சுட்டோம்'ல). Best buddy-யும்  நானும் ஒரே  நாள்'ல ஒரே offer-ல ஒரே போன்-அ வாங்குனதுல எக்ஸ்ட்ரா சந்தோஷம்.

இதுல இன்னொரு surprise என்னன்னா, இந்த முறையும் வீட்ல அதே டயலாக், கொஞ்சம் வேற modulation-ல, 'பொழைக்கற புள்ள 13 ஆயிரத்துக்கு போன் வாங்குமா? - இது என் பாட்டி. இந்த முறை எல்லாரும் சப்போர்ட்-க்கு வந்தாங்க. 'அவ சம்பாதிக்கறா, அவ வாங்கறா' (என் சம்பளம், என் உரிமை!!!!).

மறுபடியும் அதே அலப்பறைகள். எப்பவும் போல, முதல் 15 நாள்'ல, புது வால் பேப்பர், ரிங் டோன், பேனல் னு சீன் போட்டாலும், கொஞ்ச நாள்'ல போர் அடிச்சுருச்சு. என் தம்பி கேட்கறான், "ஒரு புதுப் பாட்டு கூட இல்ல, நீயெல்லாம் எதுக்கு போன் வச்சுருக்க?".

ஹே.. ஹேய்.. 1000 போன் வந்தாலும், நான் இப்படித் தான் இருப்பேன், தத்தி'யா  :P 

                     

                                  

                                                                           - களேபரங்கள் தொடரும்