திங்கள், மார்ச் 23, 2015

ஸ்மார்ட் போன் களேபரங்கள் - பகுதி 1

ஈரோட்டுப் பொண்ணு சென்னைப் பொண்ணா ஆனதுல இருந்து blog பக்கமே வரத்து இல்லைங்கற complaints-அ compliments-ஆ எடுத்துகிட்டு கம்ப்யூட்டர் கிட்ட இருந்தும் மைக் கிட்ட இருந்தும் கை யை எடுத்துகிட்டு, பென்சில் பிடிக்க ஆரம்பிச்சுட்டேன். Cognizant புண்ணியத்துல கம்ப்யூட்டர் -ம் FM ரெயின்போ புண்ணியத்துல பேச (மொக்கை) போட ஒரு மைக்கும் கெடைச்ச (இன்ப) அதிர்ச்சியில் தல கால் புரியாம ப்ளாக் பக்கமே வர முடியாம போச்சு! கண்டுக்கல அப்படிங்கறது தான் நிஜம்.அப்பப்ப C2 (காக்னிசன்ட் பிளாக்கர்) ல எழுதினாலும், பிளாக்கர் ல எழுதற மாதிரி வருமா? ப்ளாக் followers எல்லாம் என்னை மறந்தே போயிருப்பாங்க :( இனி கண்டிப்பா 15 நாளுக்கு ஒரு போஸ்ட் ஆவது கண்டிப்பா எழுதணும்'னு முடிவு பண்ணிட்டேன்.

ஸ்மார்ட் போன் களேபரங்கள் - பகுதி 1

ஆடு மேய்க்கறவன் எல்லாம் Android போன் வச்சுருக்கற காலம் இது. எனக்கெனவோ இந்த Android கையில் சிக்கினது 6 மாசத்துக்கு முன்னாடி தான். என்னதான் வேலைக்கு வந்தாச்சு சம்பாதிக்க அரம்பிச்சாச்சு-னு  இருந்தாலும், போன் மேல அவ்வளவு ஈடுபாடு வரல.காலேஜ் படிக்கும் போது  என் தோழி வைத்திருந்த 3000 ரூபாய் SAMSUNG போன் தான் டிரீம் போன்-ஆ இருந்துச்சு (உச்சகட்ட லட்சியமே அப்  அதாங்க). கேம்பஸ்  இன்டர்வியூவில் வேலை கிடைத்த செய்தியை வீட்டுக்கு சொல்லக்கூட முடியாம, என்னோட ஸ்மார்ட் ஆன உயிருக்கு ஆபத்தான நிலைமையில போராடிட்டு இருந்தது. இந்த கதையை ரெண்டு எக்ஸ்ட்ரா பிட்டு போட்டு எங்க அப்பா கிட்ட சொல்லி கரைய வச்சு, நானே எதிர்பார்க்காத விதமா 5000 ரூபாய்க்கு  SAMSUNG டச் ஸ்க்ரீன் போன் வாங்கிக்குடுத்தாரு. சே! கடவுள் இருக்கார்யா !!!!!



                                     

பொழைக்கற புள்ள 5000 ரூபாய்க்கு போன் வாங்குமா? மாட்டுக்கு தவிடு எடுக்க கூட காசில்லாம இருக்கேன் என்ற தத்தா, பாட்டியின் முணுமுணுப்பை (அட, சத்தமாவே 4 வாட்டி திட்டிட்டாங்க) மீறி என் brand new போன் கைக்கு வந்து சேர்ந்தது.

நானும் இந்த டச் ஸ்க்ரீன் போன் எல்லாம் வாங்க மாட்டேனான்னு ஏங்குன காலம் எல்லாம் போய், பிறந்த குழந்தையை தொடற மாதிரி லைட் ஆ சாப்ட் ஆ யூஸ் பண்ண ஆரம்பிச்சு, போக போக கோபம் வந்தா தூக்கி வீசிப்போடற பொருளா ஆய்டுச்சு. ஆசையா போன் வாங்கின 4வது மாசம் சொன்னாங்க, இது failure model னு! அட போங்க பாஸ்..  எது எப்படி இருந்தா என்ன? நமக்குத் தேவை ஒரு டச் ஸ்க்ரீன், பேருக்கு ஒரு கேமரா, ஒரு 2 GB மெமரி கார்டு. இது போதுமே !

போன் வாங்குன புதுசுல, தாத்தா, பாட்டி கூப்பிட்டா கூட அவங்க பொக்க வாய் சிரிப்போட இருக்கற போட்டோ எல்லாம் செட் பண்றது, அம்மா-க்கு ஒரு ரிங் டோன், அப்பா-வுக்கு ஒன்னு , பிரண்ட்ஸ்-க்கு ஒன்னு-னு பண்ணாத அலப்பற இல்ல. அப்பப்ப சுவிட்ச் ஆப் ஆகுறது, எந்த app-ம் சப்போர்ட் ஆகாது , பாட்டரி வீக், நெட் கனெக்ட் பண்ணா சுவிட்ச் ஆப் ஆய்டும்.. இப்படி ஆயிரம் குறை இருந்தாலும், அது என் செல்ல குட்டியாகவே இருந்தது. அப்புறம் தான் வந்தது ஒரு prestige issue. "நீ Watsapp ல இல்லையா?"

                                                
2 மாசத்துக்கு 100 ரூபாய் க்கு மெசேஜ் பூஸ்டர் போட்டு மெசேஜ் பண்ணா ஒருத்தரும் மதிக்க மாட்டாங்க. ஹே! நான் மெசேஜ் ஏ பாக்கமாட்டேன், Watsappல பிங் பண்ணவேண்டியது தான? - னு கேட்டு கடுப்பேத்துவாங்க. 4 பேர் சேர்ந்து ஒரு குரூப் , அதுல போன்ற மொக்கைய ஆபீஸ் ல வந்து கை கொட்டி சிரிப்பாங்க. நமக்கா கடுப்பாகும் :(


இங்க தான் இப்படின்னா, FM-ல Duty-chart வேணும்-னு PEX(Programme Executive)கிட்ட கேட்டா, அது watsapp குரூப்-ல போட்டாச்சே, நீ பாக்கல? (எங்கநான் தான்  watsapp-லையே இல்லையே) Mam, ப்ளீஸ், அத கொஞ்சம் எனக்கு மெயில் பண்றிங்களா ? மெயில்-னா ஜிமெயில் தான? நான் வீட்டுக்கு போய் ipad-ல  wifi கனெக்ட் பண்ணி உனக்கு மெயில் பண்றேன்!!!! (சிவரஞ்சனிநீ எல்லாம் எதுக்கு Cognizant  வேலை பாக்கறசெத்துரு ;()


அட இதெல்லாம் கூட தாங்கிக்கலாம். எங்க பக்கத்து வீட்டுப் பொண்ணு, பத்தாவது தாங்க படிக்குது, உங்க நம்பர் ஏன்  அக்கா Watsapp-ல வரல? (அங்க இருந்தா தான வரும்? ஐயோ கடவுளே !!! இந்த andriod போன் இல்லாதது இவ்ளோ பெரிய குற்றமா? ஒரு வாட்டி, ஏதோ அவசரம் னு , ஒரு போன் நம்பர் கேட்டு தோழி-க்கு கால் பண்ணா, Watsapp-ல பிங் பண்றேன் னு  சொன்னா, நான் Watsapp  ல இல்லைனு சொன்னேன், Viber ? இல்லை, Hike ? இல்ல டி இல்ல. இதெல்லாம்  இல்லாம நீயெல்லாம் எதுக்கு மொபைல் வச்சுருக்க னு கேட்டாள். ஹேய், 5000 ருபீஸ்  யா, dual-sim, camera, touch-screen எல்லாம் இருக்கு. தூ .. போன்-அ  மொதல்ல மாத்து!

இப்படி போன பக்கம் எல்லாம் 'வடகறி' ஜெய் மாதிரி எனக்கு என் போன் பல்பு வாங்கி குடுத்துட்டே இருந்தது. வெகுண்டுஎழுந்து, ஜனவரி 2015, ல அப்பாடக்கர் போன் வாங்கணும் னு டார்கெட் குறிச்சேன் . இதுநடந்தது ஆகஸ்ட் 2014-ல, அடுத்த 2 மாசத்துல, ப்ளிப்கார்ட் -ல 'தி பிக் பில்லியன் டே' வந்துச்சு. சுத்தியிருக்கறவங்க கிளப்பி விட்ட பயர், எனக்குள்ள எறிஞ்சிட்டு இருந்த பயர் எல்லாம் சேர்த்து ஒரு வழியா போன் ஆர்டர் பண்ணியாச்சு. என் best buddy ஒருத்தன் EMI options பத்தி சொல்லிட்டு இருந்தப்ப, No EMI! Down Payment னு கெத் போட்டு காசெல்லாம் கட்டியாச்சு. இந்த செல்லக்குட்டி Moto 2G என் கைக்கு வந்தாச்சு. குறிச்ச டார்கெட்-கு 3 மாசம் முன்னாடி சாதிச்சது இத மட்டும் தான் :P 
(சாதிச்சுட்டோம்'ல). Best buddy-யும்  நானும் ஒரே  நாள்'ல ஒரே offer-ல ஒரே போன்-அ வாங்குனதுல எக்ஸ்ட்ரா சந்தோஷம்.

இதுல இன்னொரு surprise என்னன்னா, இந்த முறையும் வீட்ல அதே டயலாக், கொஞ்சம் வேற modulation-ல, 'பொழைக்கற புள்ள 13 ஆயிரத்துக்கு போன் வாங்குமா? - இது என் பாட்டி. இந்த முறை எல்லாரும் சப்போர்ட்-க்கு வந்தாங்க. 'அவ சம்பாதிக்கறா, அவ வாங்கறா' (என் சம்பளம், என் உரிமை!!!!).

மறுபடியும் அதே அலப்பறைகள். எப்பவும் போல, முதல் 15 நாள்'ல, புது வால் பேப்பர், ரிங் டோன், பேனல் னு சீன் போட்டாலும், கொஞ்ச நாள்'ல போர் அடிச்சுருச்சு. என் தம்பி கேட்கறான், "ஒரு புதுப் பாட்டு கூட இல்ல, நீயெல்லாம் எதுக்கு போன் வச்சுருக்க?".



ஹே.. ஹேய்.. 1000 போன் வந்தாலும், நான் இப்படித் தான் இருப்பேன், தத்தி'யா  :P 

                     
                                  
                                                                           - களேபரங்கள் தொடரும்